Nina is weer mama
Twee dagen later dan ik had uitgerekend, op de ochtend van Tweede Kerstdag, werden Nina's kittens geboren. Al om half vijf zat ik klaarwakker op de bevalling te wachten, maar Nina nam nog even de tijd. Het eerste kitten werd om tien voorhalf acht geboren, de volgende twee kwamen snel daarna. Vervolgens begon Nina haar kittens uitgebreid te wassen. Ik dacht even dat het bij drie kittens zou blijven, wat ik vreemd vond, gezien haar omvang had ik er toch minstens vier verwacht. Maar om half tien was er nog steeds niets meer geboren. Ik belde mijn zus om te vertellen dat er drie kittens waren. Ook zus vond dat weinig, ze ziet Nina wekelijks, en ook zij had er meer verwacht. Na het telefoongesprek keek ik in de kraamdoos en tot mijn verrassing lag er een vierde kitten, een zwart/wit katertje. En wat nog verrassender was: Hij zat niet meer vast aan de placenta. Ik baalde ervan dat ik het niet had gezien, want had Nina die navelstreng doorgebeten en de placenta opgegeten? Dat had ze nooit eerder gedaan. Vervolgens werd nog een vijfde kitten geboren. Alles leek er goed uit te zien, maar die "vermiste" placenta bleef me dwars zitten.
Toen Nina de volgende dag toch wel een erg harde en nog erg dikke buik had, had ik het niet meer. Er zou toch niet nog wat in zitten? Ik wilde het zeker weten en maakte een afspraak bij de dierenarts. Die keek haar na en constateerde dat ze verhoging had. Drie röntgenfoto's konden geen definitieve zekerheid geven. Gelukkig geen dood kitten in de baarmoeder, maar omdat Nina's maag erg vol was, was de baarmoeder niet goed te zien. Nina kreeg prikken antibiotica en ontstekingsremmer en ik kreeg tabletjes mee. Morgen terugkomen om haar nogmaals te beoordelen.
Ondertussen was Nina het niet eens met haar huisvesting. Ze wilde niet in het aparte kamertje waar ze rustig alleen kon zijn met haar kleintjes. Ze wilde Gitta bij zich, en ze wilde beneden in de krabton gaan wonen met haar kinders. Ik verhuisde haar naar mijn slaapkamer, maar toen wilde ze niet meer in de kraamdoos. Ze vertrok met haar kittens onder het bed. Dat is veel te koud, dus haalde ik de kittenkooi tevoorschijn. Foute beslissing, Nina wilde NIET, absoluut NIET, in die kooi. Briesend en mopperend banjerde ze door de kooi, meestal met een kitten in haar bek. Eruit wilde ze, en wel meteen. Toen dat na een half uur nog zo was, besloot ik om haar dan maar haar zin te geven. Samen met mijn zus, die me was komen helpen met de kooi, sjouwde ik de krabton naar boven. Ik maakte de kittenkooi open, en Nina was er snel uit: Dat wordt mijn huis. Al na een minuut kwam ze haar eerste kitten ophalen. De andere vier heb ik maar even voor haar opgepakt en in de ton gelegd. En daar ligt ze nu met de kleintjes, voor zover ik het nu kan zien helemaal gelukkig. Nu dan maar hopen dat het zo blijft. Voor de zekerheid hebben we het bed met karton afgezet, zodat ze daar niet meer onder kan.
De geboortegewichten waren prima, van 117 - 132 gram, en na twee dagen blijkt dat de kittens goed groeien.
Vandaag ging ik terug naar de dierenarts, maar na onderzoek vond zij het niet nodig om nader onderzoek voor Nina aan te vragen. Haar buik was een stuk soepeler, er kwam geen nare afscheiding uit haar baarmoeder en de koorts was een stukje gezakt. Dus voorlopig houden we het op het afmaken van de antibioticakuur en nog een paar dagen ontstekingsremmer.
De kittens krijgen "kerstnamen", dat moet bijna wel gezien hun geboortedatum. Ik ben er nog niet helemaal uit wat dat precies gaat worden. Wordt vervolgd dus...