Wat eraan vooraf ging…

Waarom Oskar een Suprelorin kreeg:
Oskar kwam begin mei 2012 bij mij wonen. Ik heb hem gekocht met het idee mogelijk in de toekomst eens een nestje van hem te mogen krijgen met één van de dames hier. Maar kort voor zijn verhuizing gebeurden er twee vervelende dingen: Een halfbroertje van hem (zelfde vader als Oskar) overleed plotseling, op de dag dat hij 1 jaar werd. Hij zakte zomaar in elkaar en overleed. Er werd een – officieuze – sectie gedaan waaruit “sudden death” als doodsoorzaak kwam. Vaag en onduidelijk dus. Een paar weken later werd de opa van Oskar (de vader van zijn vader) dood in zijn ren gevonden. Zijn eigenares bracht hem naar haar dierenarts die hem “open maakte” en onderzocht. De doodsoorzaak: vergiftiging met muizengif. Maar verdacht is het allemaal wel. Ondanks dat er geen keiharde diagnose HCM is gesteld, komt die gedachte natuurlijk wel meteen boven.
Het zou fijn zijn als de vader van Oskar op HCM wordt getest, maar het is nog onduidelijk of dat gaat gebeuren.

Zolang er nog zoveel onduidelijk is, durf ik niet met Oskar te fokken. Hem nu op HCM laten testen is zinloos, hij is nog jong en volop in de groei en een negatieve test nu zegt helemaal niets over de toekomst.
Maar hem meteen laten castreren wilde ik niet. Het enige wat ik kon bedenken was Oskar een Suprelorin staafje te laten geven, ondanks dat ik daar geen voorstander van ben, zeker niet bij een kater die nog niet volwassen is en nog geen succesvolle dekking heeft gedaan. Maar ik durf het risico niet te nemen om Oskar nu een poes te laten dekken. Hem zonder meer laten castreren vind ik zonde. Oskar groeit gestaag uit tot een mooie grote en qua karakter lieve en stabiele kater. Stel dat hij gewoon gezond blijkt te zijn, dan zou het zo eeuwig jammer zijn als hij geen nakomelingen zou mogen geven.

27 september 2012

Nina wordt gesteriliseerd op 21 september. Na vier nestjes is het voor haar wel genoeg geweest vond ik. Alles ging goed, tot een week na de ingreep. Nina kreeg enorme ruzie met Oskar en joeg hem krijsend door het hele huis. De dagen daarvoor had ze zich opgeworpen als “moeder” van Jolie (haar kleindochter) en ook haar zoon Yari (januari 2012, even oud als Oskar) was weer helemaal haar kind. Oskar werd kennelijk als gevaar gezien en moest daarom worden verjaagd, wat heel goed lukte.

12 oktober 2012

Nina wordt nog steeds beheerst door haar hormonen. Ze denkt nog altijd dat haar kleindochter Jolie haar kitten is, Jolie mag bij haar "drinken, en ze beschermt haar fanatiek tegen de boze buitenwereld. En die boze buitenwereld bestaat voornamelijk uit Oskar.
Nina en Oskar moeten nu al twee weken uit elkaar worden gehouden want Nina vliegt Oskar zonder waarschuwen aan als ze de kans krijgt. Nina krijgt sinds een week Telizen, een voedingssupplement. Voor Oskar ben ik daar gisteren ook mee begonnen, in de hoop dat ze er weer wat van zullen kalmeren. Tot nu toe merk ik daar bij Nina helaas nog niets van.

Vandaag heeft Oskar zijn Suprelorin implantaat gekregen. Hij is nu 9 maanden oud, hij sproeit nog niet, maar ik hoop dat het tussen hem en Nina wat beter zal gaan als hij “kastraat” wordt. Want ondanks dat ik nog geen katergedrag bij hem merk (hoewel hij een volwassen uitstraling begint te krijgen) kan het goed zijn dat hij al wel naar kater ruikt voor de andere katten.
 

16 oktober 2012

We zijn weer een paar dagen verder. Aan Oskar merk ik niet zoveel, behalve dat hij zich wat terug lijkt te trekken. Hij is erg op zichzelf. Nou kan dat natuurlijk ook komen door het gedrag van Nina. Zondag en gisteren heb ik geprobeerd om Nina een poosje in de bench in de woonkamer te hebben. Zondag ging dat redelijk goed, maar gisteren ging het mis. Ze zag Oskar en ging compleet door het lint. Ondanks dat ze hem niets kon doen kroop Oskar van angst in het huisje van de krabpaal waar ook Jonna al in zat. Dat werd wel wat krap, aangezien Jonna een slordige 7 kilo weegt. Ik heb Oskar uit de krabpaal gepeuterd en hem buiten op het balkon gezet. Dat vindt hij doorgaans erg fijn, lekker buiten. Maar toen ging Yari naar buiten en die begon Oskar te pesten. Of hij het nou echt meende of gewoon wilde dollen weet ik niet. Feit was dat Oskar hevig protesteerde en verontwaardigd mopperde. En dat terwijl Yari en Ozzy maandenlang dikke vrienden waren. Waar komt dit door? Door het staafje? Door het feit dat Yari vaak bij Nina en kleine Jolie op de slaapkamer zit en hij dus veel minder met Oskar omgaat dan normaal? Hoe dan ook, Oskar was flink uit zijn doen na dit alles. Nina dus maar weer boven gezet, vergezeld van haar "vertrouwelingen" en geprobeerd het vertrouwen van Oskar weer terug te winnen. Dat lukte redelijk.

Gitta, dochter van Nina uit haar tweede nest, lijkt ondertussen haar kans schoon te zien om Nina's rol van hoofd van de kattengroep over te nemen. Gitta moppert al een tijdje stevig tegen Jolie en Yari, en begint nu ook tegen Nina en die reageert daar tamelijk onderdanig op. Ben benieuwd hoe dat zich verder gaat ontwikkelen.

Maar goed, voorlopig geen confrontaties meer tussen Nina en Oskar, ook niet met één van de twee in een bench.

17 oktober 2012

Ik heb Oskar daarnet even gewogen: hij is sinds het plaatsen van het staafje anderhalf ons zwaarder, 4620 gram nu. Toeval ?

25 oktober 2012

De situatie tussen Nina en Oskar is nog steeds hetzelfde. Ze zitten nog altijd apart want ze met elkaar confronteren durf ik niet aan. Af en toe neem ik Nina mee de woonkamer in. Oskar kruipt dan steevast weg in de krabpaal, om vervolgens zijn kop eruit te steken om Nina vriendelijk knipogend te bekijken. Nina zit ondertussen hevig spinnend bij mij op schoot. Ze lijkt relaxed maar is het zeker niet. Een paar keer heb ik het gewaagd haar los te laten en dan rent ze steevast meteen de woonkamer uit. Ze voelt zich boven in de slaapkamer het veiligst, het kost me weinig moeite haar daar op te sluiten, zolang ze Yari en Jolie, of in ieder geval één van die twee, maar bij zich mag hebben.

Oskar is heel graag buiten op het balkon, dus af en toe kan ik Nina even los laten lopen in de woonkamer terwijl hij buiten is. Ze blazen iets minder naar elkaar, maar dat is dan ook het enige wat ik tot nu toe aan "vooruitgang" merk.

Aan het gedrag van Oskar merk ik verder niets. Hij blijft een lieve kroel, heeft eigenlijk veder met niemand ruzie en gaat rustig zijn eigen gangetje.

2 november 2012

We zijn weer een week verder en er is niets veranderd. De situatie tussen Nina en Oskar is nog steeds hetzelfde. Heel af en toe is Nina hooguit tien minuten in de woonkamer. Oskar kruipt dan steevast weg, ondanks dat ik Nina op schoot houd en haar niet los laat lopen. Als ze te dicht in elkaars buurt komen wordt er geblazen en gegromd. 

Ik heb inmiddels besloten om Nina Bach Bloesemtherapie te gaan geven. Een man uit België die dit levert gaat speciaal voor Nina een samenstelling van verschillende druppels maken om haar "terug beter te laten voelen in haar vel" (ik ben dol op Vlaams :-) ) Ik hoop maar dat het gaat werken.

Aan Oskar merk ik verder niets bijzonders, hij gedraagt zich nog net zoals voordat hij de Suprelorin kreeg. Ik zal binnenkort zijn balletjes eens inspecteren, of die al kleiner zijn geworden zoals is voorspeld.

7 november 2012

Gisteren ben ik begonnen met Nina Bach Bloesemtherapie te geven. Ze krijgt een voor haar samengestelde coctail op maat. Gelukkig kan ik haar de druppels probleemloos geven door ze op wat lekkers te doen wat ze vervolgens zonder aarzelen opeet. Of het aan de Bach druppels lag weet ik niet, maar gisteravond ging ze ineens fanatiek brokjes zitten eten, terwijl ze dat maar zelden doet. Dat ze brokjes eet is prima, maar ik hoop dat de druppels er ook voor gaan zorgen dat Nina zich weer beter gaat voelen en dat het weer goed komt met haar en Oskar.

15 november 2012

Inmiddels krijgt Nina een week Bach druppels. Het toedienen daarvan is geen probleem, als ik de druppels op iets lekkers doe (en Nina vindt veel dingen lekker) krijgt ze ze zonder problemen binnen. Helpen doet het nog niet, Nina blaast onverminderd tegen Oskar. Nog steeds neem ik haar af en toe mee de woonkamer in, en dat gaat goed zolang ik haar op schoot houd. Oskar is inmiddels helemaal gefocust op Nina, zodra hij haar in de smiezen krijgt kruipt hij weg in een huisje van een krabpaal. Ik denk niet dat Nina Oskar veel zal doen als ik haar in de woonkamer zou loslaten, de kans is groter dat ze meteen de benen neemt.
De situatie tussen Oskar en Nina duurt nu al zo lang dat ik af en toe mijn geduld dreig te verliezen. Soms heb ik de neiging om alle deuren gewoon open te gooien en te roepen "Oké jongens, als jullie dan zo nodig willen knokken, ga je gang, ik ga wel even een uurtje de deur uit". Maar ja, dat doe ik natuurlijk niet, want ik schiet er niks mee op.
Ik kan dus niets anders doen dan braaf blijven opletten of er een deur tussen Oskar en Nina zit en Nina dagelijks haar Bach druppels geven.

21 december 2012

Eindelijk, na bijna drie maanden, zit er een klein beetje verbetering in de lucht. Al een paar dagen reageerde Nina een klein beetje minder fel als ze Oskar zag, door de ruit in de woonkamerdeur of door een kiertje als ik de deur een klein stukje open deed. Toen ik haar gisteren maar weer eens meenam de woonkamer in waagde ik het er op en liet haar los. Oskar zocht wel meteen dekking, maar NIna bleef, op een keer blazen na, rustig. Ze kuierde wat door de woonkamer, snuffelde her en der en kwam even bij me kijken toen ik haar riep. Aan alles was te merken dat de spanning te snijden was, niet alleen bij de katten maar ook bij mij. Maar het ging redelijk goed, geen gekrijs van Nina, en al helemaal geen aanval.

Vandaag heb ik het weer geprobeerd, met hetzelfde resultaat. Nina lijkt wat rustiger te worden in de nabijheid van Oskar. Oskar kruipt weg zodra Nina in de woonkamer is, maar toen hij in de krabton zat en ik wat lekkers voerde kwam Nina toch ook dichterbij omdat ze ook wel een lekker hapje wilde. Ze blies niet naar Oskar, die op zijn beurt wel zachtjes gromde. Zijn ogen stonden groot en alert, hij was duidelijk niet op zijn gemak. Nina's ogen werden langzaamaan wat kleiner, al bleef ze wel zwiepen met haar staart en hevig spinnen, wat ze doet als ze gestresst is.
Nna is zelfs even buiten geweest, helemaal in haar eentje. Ze vond het wel lekker om even een frisse neus te halen, maar na een minuut of vijf wilde ze weer naar binnen. Omdat Oskar inmiddels startklaar voor de deur zat om ook naar buiten te gaan heb ik haar eerst opgetild voordat ik de deur open deed en dat ging goed.

Ik hoop dat ik het contact tussen Nina en Oskar voorzichtig verder kan opbouwen. Ik ga natuurlijk niets forceren. Nina zit nu weer "veilig" boven en Oskar stapt onbevangen door de woonkamer. Elke dag een tijdje bij elkaar en dan hopen dat het langzaam aan weer goed komt tussen die twee.

20 januari 2013

We zijn weer een maand verder en het gaat langzaam aan beter tussen Nina en Oskar. Nina is soms gedurende langere tijd beneden in de woonkamer. Oskar zocht tot voor kort steevast dekking in de krabpaal-huisjes als Nina de woonkamer binnenkwam, maar de laatste dagen durft hij meer. Hij komt uit zijn holletje om op de bak te gaan of brokjes te eten. En als hij wel in zijn huisje zit, dan hangt hij er met kop en voorpootjes uit. Wel houdt hij Nina scherp in de gaten.

Nina op haar beurt blaast alleen nog tegen Oskar als ze hem ziet; meestal neemt Oskar niet de moeite om terug te blazen. Het gaat langzaam, maar het gaat steeds een klein stapje vooruit.

Inmiddels heb ik de sleutels van mijn nieuwe huis en ben daar bijna dagelijks te vinden, dus wat minder tijd voor de katjes, dat is wel jammer. Maar het is voor een goed doel. Ik was van plan om Nina en Oskar eerder naar het nieuwe huis te verhuizen zodat ze daar samen zouden zijn, zonder de andere katten. Maar ik denk niet dat ik dat ga doen, ik heb het gevoel dt het niet nodig is, nu het langzaam aan beter gaat tussen Oskar en Nina.

Verder eigenlijk niet zoveel te melden, dus een kort stukje deze keer.

26 januari 2013

We zijn een week verder en de progressie gaat langzaam maar gestaag verder. Nina is regelmatig beneden bij de andere katten en dat gaat gezien de omstandigheden heel goed. Oskar wordt steeds vrijer, hij kruipt soms nog wel weg in de krabpaal, maar daar blijft hij meestal niet lang zitten. Hij durft brokjes te eten en te spelen, en als er wat lekkers wordt uitgedeeld komt hij er ook weer bij, al houdt hij eerbiedig afstand van Nina.

Nina blaast alleen nog tegen Oskar als hij te dichtbij komt, misschien voelt ze zich dan bedreigd. En ik ben erg alert op onverwachte dingen, want ik houd er rekening mee dat Nina toch weer uitvalt als ze ergens van schrikt. Als Nina beneden rondloopt ben ik voortdurend bezig met complimentjes geven en knuffelen, zowel Oskar als Nina om ze allebei het gevoel te geven dat ik aan hun kant sta. Dat werkt wel geloof ik.

Nina krijgt uiteraard nog steeds haar Bach druppels. Hoewel ik denk dat Nina's gedrag puur hormonaal is en dat de verbetering voor een groot deel wordt veroorzaakt doordat het met die hormomen weer wat rustiger wordt, denk ik dat de Bach druppels toch ook heus een goede invloed op haar hebben.

Vanwege de komende verhuizing ben ik de afgelopen twee weken niet veel thuis geweest. Ik was aan het werk of in het nieuwe huis bezig. Maar desondanks probeer ik toch iedere dag Nina en Oskar een poosje samen te laten zijn om het ritme erin te houden.

Maandag 5 februari 2013

VIer maanden heeft het geduurd maar nu kan ik - blij en opgelucht, maar vooral trots op mijn katjes - vertellen dat het weer goed gaat tussen Nina en Oskar. Na een paar dagen oefenen met hen samen te laten terwijl ik er met mijn neus bovenop zat heb ik vorige week de gok gewaagd. Na een hele ochtend zonder incidenten ben ik 's middags naar mijn nieuwe huis gegaan en heb alle deuren open gelaten. Toen ik thuiskwam was alles nog heel. en belangrijke graadmeter was ook dat Jonna "gewoon" beneden rondliep. Was er bonje geweest, dan was zij zeker gevlucht ren had ik haar na lang zoeken waarschijnlijk ergens in een ver hoekje van het huis teruggevonden. Maar niets van dat alles, alle katten kwamen tevoorschijn om me te begroeten en er werden vriendelijke kopjes gegeven. Dus toen ik 's avonds naar bed ging heb ik ook de deuren open gelaten, het leek me onzin om de partijen nu weer te scheiden.

Oskar vond het geweldig, voor het eerst in maanden kwam hij weer in de slaapkamer en lag breeduit op mijn bed. De hele nacht ging het goed, en ook in de dagen daarna. Nina blaast nu af en toe nog tegen Oskar, maar alleen als ze er op tijd aan denkt. Ze eten weer samen, liggen vlak bij elkaar te slapen en delen dezelfde kattenbakken. Vriendjes zullen ze misschien nooit worden, maar Nina heeft duidelijk de strijdbijl begraven. Oskar heeft daar duidelijk wel aan moeten wennen. Het heeft even geduurd voordat hij wilde geloven dat Nina hem niet meer zou aanvliegen.

De situatie is dus "back to normal" in Casa Jarinina. Ook voor mij even wennen. Niet meer natvoer serveren in twee ploegen, maar acht katten tegelijk in de keuken. Een volle krabpaal en Oskar en Yari die als vanouds met elkaar ravotten. Ik geniet er met volle teugen van. Maar vooral ben ik blij voor de katten. Oskar hoeft niet meer bang te zijn voor Nina. En Nina, Yari en Jolie worden niet meer in de slaapkamer opgesloten.

Een intensieve periode wordt afgesloten met een happy end !