Jari kon mijn stemming feilloos aanvoelen en hij heeft me vaak getroost. Aan hem kon ik altijd mijn verhaal kwijt en hij "luisterde" altijd vol begrip en belangstelling
Het laatste halfjaar werd hij magerder. Ik dacht dat het zijn leeftijd was, hij was immers al twaalf. Maar ik merkte ook dat hij niet meer zonder moeite op de leuning van de bank kon springen. Op een dag vond ik hem op bed, met wit schuim om zijn bekje. Ik schrok enorm, want dat dit niet goed was, dat was meteen duidelijk. Ik ging met Jari naar de dierenarts, en eenmaal daar aangekomen lag hij te happen naar lucht. Een opname in de kliniek volgde, en voor mij een slapeloze nacht. "We doen wat we kunnen", zei de dierenarts, "maar het ziet er niet goed uit". Maar toen ik de volgende morgen belde vertelde de arts die weekenddienst had dat het beter ging, de medicijnen die Jari had gekregen leken aan te slaan. Er waren foto's gemaakt en daaruit bleek dat Jari's hart was vergroot.
's Middags, na nog wat onderzoeken, mocht Jari naar huis. Hij zou wel altijd medicijnen moeten blijven gebruiken. De week daarop zou een specialist naar hem kijken.
Maar eenmaal thuis was Jari niet in zijn gewone doen. Hij lag in de keuken op de grond, wilde niet in de woonkamer op de bank en hij at en dronk niet. Met gemengde gevoelens ging ik slapen. 's Nachts werd ik wakker en trof Jari luid spinnend naast me op bed, als vanouds. "Hé vriend, je bent er weer", zei ik tegen hem en opgelucht viel ik in slaap: het zou wel goed komen. Maar 's morgens was het weer mis. Weer schuim op zijn bekje, en hij kon niet meer op zijn pootjes staan. Ik heb het even aan staan kijken en toen de knoop doorgehakt: dit kon zo niet langer. De dierenarts is thuis gekomen, heeft Jari nog even kort onderzocht maar ze was het snel met me eens: euthanasie was de enige juiste oplossing. Intens verdrietig heb ik afscheid van hem genomen. Hij is ingeslapen op mijn bed, zijn lievelingsplekje, hij was 13 jaar oud en op een paar dagen na heeft hij precies acht jaar bij me gewoond.
Natuurlijk waren Joris en Lara ook lief, en natuurlijk houd ik van de katten die nu bij me wonen, maar een kat zoals Jari zal ik nooit meer krijgen.

"Dag vriend, dag Dikke Jaar, dag allerliefste Jaripoes, ik mis je soms nog steeds, ik zal je nooit vergeten"