Ik zie dat ik een hele tijd geen dagboek heb geschreven. Intussen is er veel gebeurd. Begin oktober is Palmer naar Washington verhuisd. Hij heeft de vliegreis prima doorstaan en woont inmiddels al bijna een maand in zijn nieuwe huis. Zijn nieuwe butlers zijn dol op hem en hij doet het daar prima.

Eind september, een paar dagen voor vertrek naar de VS, ging ik met Palmer en Lake naar de dierenarts om een gezondheidsverklaring te krijgen. Ik verwachtte geen problemen, beide ventjes deden het immers goed. Maar dat pakte anders uit. Bij Lake werd een vergrote lymfeknoop gevonden. Niet een beetje vergroot, maar flink vergroot. Hij kreeg dus geen gezondheidsverklaring en kon niet mee naar Amerika, waar hij zou gaan wonen bij een lieve dame in Salt Lake City die graag met hem wilde fokken. Zij krijgt nu een katertje uit een bevriende cattery in Duitsland zodat ze haar plannen toch kan laten uitkomen te zijner tijd. 

Op 25 oktober bezocht ik opnieuw de dierenarts met Lake. Ik hoopte dat de lymfeknoop inmiddels was geslonken maar dat was helaas niet het geval. Nadat de dierenarts dit had gevoeld werd er een echo gemaakt. Daarop was te zien dat de lymfeknoop inderdaad flink vergroot en ook doorbloed is. Dit kan wijzen op ene aantal opties. Het kan een aanwijzing zijn voor FIP. Maar lymfoom (kanker dus) is ook een optie. Daarnaast kan dit symptoom wijzen op leukose. Om dit in ieder geval uit te sluiten werd een snaptest gedaan. Deze was gelukkig negatief. Dit betekent dat er dus geen gezondheidsrisico's zijn voor de andere katten. Heel misschien is het iets wat bij Lake ‘hoort’ en waar hij dus geen hinder van zal hebben gedurende zijn leven. Maar ik ga er vanuit dat we zoveel geluk niet gaan hebben.

Uiteraard zal Lake niet meer gaan verhuizen. Zijn verhuizing naar de VS was al van de baan, als hij gezond was bevonden bij deze controle had ik wellicht een fijn huis in Nederland voor hem gezocht. Maar gezien de huidige situatie is dat uiteraard niet aan de orde. We kunnen op dit moment niets anders doen dan afwachten en hopen dat het tij zich misschien toch nog ten goede keert. Mocht hij het goed blijven doen dan komt er wellicht een moment dat hij gecastreerd gaat worden. Als hij dan toch onder narcose gaat kan er wellicht nog verder worden gekeken wat er mis is. Een lymfeknoop aanprikken is riskant, omdat dit een bloeding kan veroorzaken die niet meer te stelpen is. Dat gaan we dus niet zomaar doen.

Afgelopen vrijdag mochten Palmer en Emerson 's morgens in alle vroegte mee naar de dierenarts. Ze werden allebei gecastreerd. Beide heren hebben deze voor katers kleine ingreep prima doorstaan. Toen ik ze 's middags ging ophalen had ik ook broer Lake bij me. Hij gaat begin oktober samen met Palmer naar de VS. Zij kregen daarom allebei een rabiës vaccinatie. Omdat Lake bij een fokker gaat wonen is hij uiteraard niet gecastreerd. 

Emerson verhuist volgende week naar Rotterdam, daar wordt hij hopelijk snel vriendjes met Kromo oftewel Jarinina's Sander, zoon van Jenna uit 2015.  Begin oktober vlieg ik samen met een lieve vriendin naar Amerika om Palmer en Lake bij hun nieuwe personeel af te leveren. En daarmee komt er een eind aan een roerige kittentijd met veel zorgen in her begin, de onverwachte uitkomst dat Yari de vader van Jolie's jongens is en gelukkig ook heel veel vreugde en plezier met de kleintjes.

Dan wordt het weer even wat rustiger in Casa Jarinina.Maar heel lang gaat die rust wellicht niet duren. Ella is inmiddels krols geworden en brengt momenteel haar tijd samen met Yari door. Als dit samenzijn naar wens verloopt verwachten we begin november hun kittens. Maar zo ver is het nu nog lang niet.

Heidi mag over een paar weken van de pil, dan moet eerst Yari zijn 'uitgeschakeld' omdat hij zijn dochter niet mag dekken en Yari is me doorgaans te vlug af dus dat risico gaan we niet nemen :-)

Vorige week donderdag zijn de kittens van Jolie mee naar de dierenarts geweest voor hun tweede vaccinatie. Het was een hele onderneming, want niet alleen Emerson, Lake en Palmer, maar ook Forester en Leica gingen mee. Zij hadden hun eerste enting na de kittenvaccinaties nog niet gehad en ik wilde ze neit laten wachten tot de dierenarts in november hier aan huis komt vaccineren. Ik had het plan om 1 van de kleintjes bij Leica in het reismandje te doen, amar daar awas ze het niet mee eens. Ze begon meteen te schelden tegen Emerson, dus hem toch maar samen met zijn broers en Forester in de grotere reismand gedaan. Arme Forrie zat helemaal onder de kittens verstopt en keek me een met een blik van: Wiens idee was dit? Niet het mijne in ieder geval.

Maar bij de dierenarts ging het allemaal voorspoedig. Allemaal goedgekeurd en hun prik gekregen. Eenmaal weer thuis kregen ze alle 5 een lekker extra hapje en was de stress snel weer vergeten.

Omdat Lake en Palmer naar de VS gaan verhuizen blijven zij nog tot begin oktober in de cattery. Ook Emerson blijft nog een paar weken in verband met vakantie van zijn toekomstige butler. Emerson en Palmer wroden eind ugustus beiden gecastreerd. Lake mag in Amerika voor nageslchat gaan zorgen dus hij gaat 'open' verhuizen. 

Mijn eigen kleine vriendje Ticket Jr. groeit uit tot een stevige puber met een super karakter. Hij is de beste vrienden met Forester, met wie hij vol overgave kan stoeien. Ticket krijgt binnenkort zijn eigen pagina op de website. 

En dan is er voor nu een eind gekomen aan wederom een roerige kittentijd. Het heeft me ook deze keer een hoop zorgen gegeven, maar de ukken hebben het allemaal gered. Nieuwe plannen zijn in de maak, maar de komende maanden hopen we wat rust te hebben in de groep met wat meer tijd voor de volwassenen die daar ook recht op hebben uiteraard. 

Gisteren ontving ik de uitslag van de DNA test om vast te stellen wie de vader is van de kittens van Jolie. Dit blijkt inderdaad Yari te zijn. Dat was eigenlijk al geen verrassing meer.Maar fijn dat het gisteren werd bevestigd door het Van Haeringen Laboratorium dat Yari inderdaad de vader is. 

Vanwege een afzegging om persoonlijke redenen is Palmer opnieuw beschikbaar gekomen.

Ondanks dat de kittens hierdoor een inbreeding percentage hebben van iets meer dan 15% ben ik wel blij met deze uitslag. Ik hoef nu niet verder te testen en Yari is natuurlijk wel gewoon een geweldig leuke en lieve vent, die dito kittens geeft. Goed, met deze mama was niet de bedoeling, maar ze zijn me er geen spat minder lief om. 

Ondertussen heeft Lizzy haar forever home gevonden. Zij verhuist eind deze week naar haar nieuwe butlers in Zuidland. Over Maggie wordt nog nagedacht, maar de kans is groot dat ook zij een plekje heeft gevonden. Omdat 2 van de jongens van Jolie naar de VS verhuizen blijven zij nog een tijdje hier wonen tot ze oud genoeg zijn om deze grote reis goed te kunnen doorstaan.