Gisteren zijn de kittens bij de dierenarts geweest voor hun tweede inenting. De dierenarts was zeer tevreden over ze. En ik ook, want vooral Ducati en Vicky zijn de afgelopen weken lekker gegroeid omdat ze nu ook brokjes eten. De dierenarts moest erg lachen toen ik veronderstelde dat er "iets" in de entvloeistof zat waardoor ze ineens het licht hebben gezien. Ze doorstonden allemaal dapper hun prik, alleen Brutus schreeuwde verontwaardigd, maar hij was het al snel weer vergeten.

Ducati heeft ook een huisje gevonden, Afgelopen weekend zijn er mensen voor hem komen kijken en ze zagen het wel zitten om hem in huis te nemen. Zijn nieuwe baasjes zijn motorliefhebbers dus hij blijft Ducati heten.

Ook Vicky heeft een huisje, zij gaat bij een bevriende fokker wonen. Daar ben ik erg blij om, want nu zal ze als alles naar wens verloopt te zijner tijd kittens gaan krijgen. Maar zo ver is het nu natuurlijk nog lang niet.

Alleen Norton zoekt nu nog een huisje. Ik heb er alle vertrouwen in dat er zich ook voor hem mensen zulen melden. Hij is zo leuk en ontwapenend, ik zou hem zo zelf houden, maar dat is helaas niet aan de orde.

Het bezoek aan de dierenarts had nog wel een staartje... Toen ik weer thuis was met de fiets en de mand van de voordrager op de grond zette liep ineens Ducati naast het mandje. Ik schrok me rot, hoe kon hij er nou uit ? Ik zag dat de sluiting niet goed dicht zat en dat hij dus gemakkelijk had kunnen ontsnappen. Ik pakte hem op en zette hem in de mand. Meteen liep ik naar de ren met de kittens, maar ik voelde gewoon dat de mand te licht was. En dat klopte: in de ren bleek dat er maar vier kittens uit het mandje kwamen. WAAR was Brutus??? In mijn tuin staan bomen en struiken, een waar paradijs voor een kat op onderzoek. Ik stond me te bedenken wat ik het beste kon doen toen ik Brutus ineens voor de ren heen en weer zag lopen. Een paar katten hadden hem ook door, want die zaten in slagorde voor het gaas. Ik moest er dus eerst een paar opzij bonjouren voordat ik de deur open kon doen om Brutus te pakken. Een pak van mijn hart dat hij weer terecht was.
De kittens kregen vervolgens een maaltje Carnibest omdat ze zo stoer waren geweest bij de dierenarts. En ik....moest even bijkomen van de schrik.

Wat gaat het weer hard. Ik roep het bij ieder nest maar het is gewoon zo. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat Gitta's kittens werden geboren en de weken dat ik er twee moest bijflessen. Eerst in de bench, toen in de ren, toen "los" en uiteindelijk naar buiten, in een razend tempo leren de kittens om zich zo zelfstandig mogelijk te redden.

Deze week zijn de kittens weer ontwormd. Volgende week mogen ze naar de dierenarts voor hun tweede enting.

Gitta wordt wat minder zorgzaam. Ze blijft nog steeds in de buurt van haar kroost en met enige regelmaat liggen er nog kittens bij haar om te drinken of te worden gepoetst. Maar de kleintjes gaan steeds meer hun eigen gang en liggen soms door het hele huis verspreid te slapen. Maar als ik ze bij elkaar wil hebben is het voldoende om aan te geven dat er wat te eten valt, dan zijn zitten ze in een mum van tijd om me heen. Helaas doen ze dat ook als ik zelf iets wil eten. Het is bijna onmogelijk om boord of een warme maaltijd te eten. Zelfs als ik buiten ga zitten weten ze me te vinden. En probeer maar eens fatsoenlijk te eten met twee kittens op je schouders, drie op je schoot en hun moeder of Jayne die vanaf de zijkaten ook nog een poging doet om iets van je bord te jatten. Deze week probeerde ik kipfilet te eten, dat was onbegonnen werk. Op een gegeven moment ging Vicky er vandoor met een groot stuk in haar bek. Grommend verschanste ze zich onder de tafel met haar "prooi". Ik heb het stuk kip afgepakt en verdeeld onder de kittens. Vervolgens heb ik razendsnel de rest van de kip opgegeten om ervoor te zorgen dat ik die in ieder geval zelf binnenkreeg. Ik weet dat dit gedrag wel over gaat naarmate ze ouder worden dus het is even doorbijten :-)

Vorige week kreeg ik bezoek van een dame van dierenverzekeraar Proteq. ik kreeg het verzoek om hun banner op mijn site te plaatsen. Mensen die via mijn website een verzekering afsluiten krijgen voor het eerste verzekeringsjaar 10 euro korting. En als ze hun kitten Royal Canin brokjes voeren aan het eind van het jaar nog eens 25%. Dat is natuurlijk een mooi aanbod. Zelf heb ik mijn katten niet verzekerd, dat is met zo'n grote groep niet te doen. Maar als ik liefhebber was en 1 of 2 katten had zou ik het zeker overwegen, want de rekeningen van de dierenarts kunnen flink oplopen. Zelf hield ik er een paar leuke placemats aan over, niet verkeerd :-)

Ik moet nog even zien of het lukt om nog wat foto's te maken van de ukkies want dat is er de afgelopen dagen niet zo van gekomen. Wel een paar filmpjes gemaakt vanmorgen toen ze aan het spelen waren met het nieuwe tentje van Felix. Ik denk niet dat het tentje lang gaat leven...

De kittens zijn vandaag ruim 10 weken. Geen spoor van een entreactie, ik heb echt helemaal niets aan ze gemerkt. Gelukkig maar! Of ja, misschien toch: Het zal echt toeval zijn, maar sinds hun eerste enting eten Vicky en Ducati ineens droge brokjes. Dat had ik ze voor die tijd nog niet zien doen. Nou kan het goed zijn dat ze heus wel brokjes aten, ik zit er tenslotte geen 24 uur naast. Maar het is wel opvallend dat ik nu ook die twee regelmatig bij de brokjes zie. En het is te merken in de gewichten, want met name Vicky en Ducati bleven wat achter maar halen dat nu rap in.

Vanwege het mooie weer zijn de katten lekker veel buiten in de ren. Vooral toen ik vorige week samen met mijn zus mijn Clematis heb gesnoeid hadden ze het naar hun zin. Die was namelijk helemaal over de ren gegroeid en dus lag de ren na de klus helemaal vol met blaadjes en takjes. Dat was feest om doorheen te sjezen met z'n allen. Maar omdat Clematis giftig schijnt te zijn voor katten heb ik toch maar alles opgeruimd.

Vorige week is Bianca, de fokker van mijn Oskar, op bezoek geweest. Ze was benieuwd naar de baby's van Ozzy en natuurlijk kwam ze ook om hem te knuffelen. Dat laatste is alleen helaas niet gelukt: Oskar had zich onder het bed verschanst en weigerde om er onder uit te komen. Dus meer dan een voorpoot en zijn snuit heeft ze niet gezien. Maar alle andere katten en de kittens lieten zich gelukkig wel op de foto zetten. Hopelijk komt Oskar bij een volgend bezoek wel tevoorschijn.

En gisteren waren de toekomstige baasjes van Triumph (Brutus) en Harley (Boris) op visite om te zien hoe hun mannetjes al waren gegroeid. Brutus liet zich lekker knuffelen, Boris is wat gereserveerder. Maar ik heb ze al gewaarschuwd dat dat na de verhuizing misschien wel gaat veranderen, wie weet is het dan wel andersom :-) Brutus en Boris gaan wat later verhuizen dan met 13 weken omdat hun mensen eerst nog lekker een weekje met vakantie gaan. De kinderen waren bijna niet meer mee naar huis te krijgen. Maar over een paar weekjes kunnen ze iedere dag met hun nieuwe vriendjes spelen.

Gisteravond nog even schrikken: Ducati moest heel erg spugen. Allemaal wit schuim en "iets groens". Het leek er sterk op dat hij een krekel of iets dergelijks had opgegeten en dat was kennelijk niet zo goed bevallen. Ik heb hem even in de gaten gehouden maar het leek verder wel goed met hem te gaan al wilde hij natuurlijk geen natvoer hapje. Vanmorgen was hij gelukkig weer in orde, de Applaws Kip ging er vlot in.Beter maar geen krekels meer eten denk ik.

Bianca heeft bij haar bezoek heel veel mooie foto's gemaakt. Die ga ik nu even uitzoeken en op de website zetten.

Gisteren was het zover: De kittens gingen naar de dierenarts voor hun eerste enting en het zetten van de microchip. Ze lieten zich gemakkelijk vangen en in de reismand stoppen. De rit op de fiets vonden ze wel spannend. Er werd weinig gepiept. We moesten even wachten tot we aan de beurt waren, ondertussen kwam één van de paraveterinairs even bij de kittens kijken. Toen ik vertelde dat het poesje uit het nestje Vicky heette moest ze lachen: Hee een naamgenootje. Toen ik in de spreekkamer de kleintjes uit de reismand liet kwam Vicky nog even kijken en zo kon ik een foto maken van assistente Vicky met kitten Vicky op de arm. De dierenarts keek het vijftal grondig na en ze was tevreden. Bij de vier mannen waren beide testikels al voelbaar, en Vicky was toch echt, echt een meisje, maar die zekerheid hadden we inmiddels al. Twee van de heren hebben wondjes van het stoeien. Niet ongebruikelijk bij kittens, het gaat er soms ruig aan toe. Zeker met dit nestje, waar puber Jayne ook graag meedoet met wilde spelletjes en die is toch echt een flink stuk groter met haar bijna 3 kilo. Even in de gaten houden of het netjes geneest. De gewichten waren ook in orde, twee katers zijn over de kilo. Het vaccineren en het zetten van de chip was even minder leuk, maar ze doorstonden het stoer. Toen we thuis kwamen zat mama Gitta haar kinders al op te wachten. Ze werden liefdevol begroet en gepoetst. Na een poosje slapen om alle indrukken te verwerken waren ze weer helemaal attent en wakker. Een bordje lamshart ging er wel in. Ook vandaag gaat het prima, ze hebben allemaal gegeten en vertonen nog geen spoor van een entreactie. Dat kan nog komen, het vorige nestje was toch ook wel een dagje hangerig. We zullen het gan meemaken.

Ik heb deze week niet heel veel foto's gemaakt, wel een paar van het bezoek aan de dierenarts. Komende dinsdag komt de fokker van Oskar op bezoek, gewapend met haar camera. Zij is een goeie fotograaf, dus hopelijk komen er dan weer mooie foto's van de kittens.